Gůrny Ślůnzek, rostomjyły Hajmatland!
Z Anaberga widźisz go aż po sům rant.
I w nojgorszy czas tam ludźe wjerne sům;
Za ta Źymja wszysko, co nojdrogsze, dům.
             2
Tam, kaj w szachće migo jyno szole ćyń,
Tam, kaj flama z werku nocka mjyńi w dźyń,
Tam, kaj w ćymnych chałpach dycki jasno je,
Tam, podwjela żyćo, myślům wrocům śe.
             3
Tam, kaj śmjerć to czynsto je bergmana los,
Kaj kobjytki skrůmne, gryfnych dźouszkůw moc,
Tam, kaj wele hołdy stoł fatrowy dům,
Tam żech zawdy důma, tam můj Hajmat mům.
             4
Choćoż by i dźiśo tyn czas muśoł prziś,
Kej Půnbůczek stela fůrt mi kożům iś,
Jeszcze za Ća, Ślůnsku můj, porzykoł bych,

Ńym bych wydoł s pjerśi swůj uostatńi dych.